«Os recintos resonantes da atemporalidad transcriben as inscricións do espírito, desdobrándoas como unha metáfora sonora. Pero é preciso prestar atención para poder escoitarlas, enfrontar o mundo como presenza global, e non como unha realidade limitada ao noso ego, pois desta forma non se catalizan as revelacións do tempo. O oráculo é sempre terrible, pois, que utilidade ten un oráculo da felicidade?. Sen embargo só eses son cridos, pois o oráculo útil non é aceptado, e condénaselle a permanecer nas sombras silenciado pola síndrome de Cassandra, que afecta á sociedade contemporánea» - alg-a.